Allcounterstrikegames

P!w0sh

Marzeniem każdego przedsiębiorcy jest posiadanie samochodu, który będzie niezawodny, w tygodniu dzielnie poradzi sobie z zadaniami transportowymi, a podczas weekendów będzie mógł służyć do rodzinnych eskapad. Tak postawione warunki ma szansę spełnić Mercedes Vito.

Model Vito to najmniejsze auto z szerokiej palety pojazdów użytkowych Mercedesa. W momencie debiutu rynkowego w połowie lat 90. zastosowane w nim rozwiązania – czterocylindrowe silniki montowane z przodu i napędzające przednią oś – były dla firmy ze Stuttgartu zupełną nowością. Ciekawostką był także fakt, że przez krótki okres model ten produkowano w Zakładach Samochodowych w Jelczu.

Zwarty i mocny
Mercedes już od początku produkcji Vito akcentował jego kompaktowe wymiary. Samochód ma nadwozie o długości 466 cm, szerokości 187 cm i wysokości 189 cm. Zdaniem niemieckich specjalistów, daje to posiadaczom Vito przewagę nad konkurencją – auto mieści się w standardowym garażu, wjeżdża do podziemnych parkingów i można je myć w zwykłej myjni automatycznej. Z drugiej jednak strony – ograniczona wielkość sprawiła, że dostawczego Mercedesa można określić mianem pojazdu idealnego do przewozu niezbyt dużych objętościowo, ale jednocześnie ciężkich towarów. Ładowność sięga (w zależności od wersji silnikowej i wyposażenia) od 945 do 1 030 kg. Jeśli do samochodu zamontujemy hak holowniczy, to maksymalna masa przyczepy może sięgać 1 500 kg lub 750 kilogramów, gdy holowana przyczepa nie jest wyposażona w hamulce. Konstrukcja dachu pozwala na obciążanie go masą do 150 kilogramów.

Przede wszystkim kombi
Poszukujący praktycznego auta do codziennej eksploatacji powinni przede wszystkim zwrócić uwagę na Vito w wersji z dwoma rzędami siedzeń. Wóz w tej konfiguracji mieści bowiem wygodnie pięć osób (łącznie z kierowcą) i dysponuje dodatkowo częścią ładunkową o objętości 2,5 m3. Długość bagażnika wynosi 117 cm (230 cm w wersji dwuosobowej), a szerokość (między wnękami tylnych kół) 121,5 cm. Szerokość drzwi i ładowni pozwala na załadunek standardowej europalety. Jeśli jednak planujemy częsty transport ładunków na paletach i ich mechaniczny załadunek, to warto pomyśleć o samochodzie wyposażonym w dwuskrzydłowe drzwi tylne, zamiast seryjnej, jednoczęściowej klapy uchylnej.
Część pasażerska Vito zapewnia komfort godny auta z gwiazdą Mercedesa na masce. Wszystkie fotele są wygodne i nie powodują zmęczenia nawet podczas długich podróży. Fotele drugiego rzędu wyposażono w zintegrowane pasy bezpieczeństwa, więc po ich wymontowaniu żaden
element nie przeszkadza w maksymalnym zagospodarowaniu dodatkowej przestrzeni bagażowej, do której dostęp ułatwiają duże, przesuwane drzwi boczne. Bezproblemową komunikację wewnątrz kabiny umożliwia umieszczenie dźwigni zmiany biegów na desce rozdzielczej i brak klasycznej dźwigni hamulca ręcznego. W Vito, podobnie jak w osobowych autach tej marki, hamulec pomocniczy jest obsługiwany dodatkowym pedałem oraz dźwignią na desce rozdzielczej. Miejsce pracy kierowcy zaprojektowano starannie, wszystkie dźwignie i przełączniki są łatwo dostępne, a widoczność bardzo dobra. Jedynie elementy z tworzyw sztucznych mogą przypominać, że podróżujemy samochodem dostawczym, nawet, jeśli nosi on szlachetną nazwę – Mercedes.

Silników pod dostatkiem
Przez cały okres kilkuletniej produkcji Vito oferowany był z kilkoma typami silników benzynowych i wysokoprężnych.
Jednostki benzynowe charakteryzują się wysoką kulturą pracy i znaczną elastycznością, ale zarówno silnik 2.0 (120 KM lub 129 KM), jak i 2.3 (143 KM) nie należą do najoszczędniejszych. Nawet przy spokojnej jeździe średnie zużycie paliwa przekracza 10 l/100 km i dlatego auta z silnikami zasilanymi benzyną mogą zainteresować jedynie zdeklarowanych przeciwników diesli.
W początkowej fazie produkcji w modelu Vito montowano wolnossące, czterocylindrowe motory wysokoprężne o mocy 79 KM (wersja 108D) oraz 98 KM (110D). Większą moc silnika w Vito 110D uzyskano dzięki zastosowaniu turbosprężarki o chłodnicy powietrza dolotowego. Pod koniec lat 90. pod maski Vito trafiły znacznie nowocześniejsze, 16-zaworowe silniki z wtryskiem common rail. Samochody wyposażone w ten rodzaj napędu noszą oznaczenie CDI. Jednostka o pojemności 2 151 cm3 występuje w trzech wariantach mocy: 82 KM (108 CDI), 102 KM (110 CDI) i 122 KM (112 CDI). Różnice w mocach są wynikiem stosowania turbosprężarek i układów chłodzenia powietrza zasilającego silnik.
Najatrakcyjniejszą propozycją jest wersja 112 CDI, która gwarantuje dobre osiągi, a jednocześnie nie nadwyręża kieszeni przesadnymi kosztami paliwa.
Wszystkie silniki współpracują z mechanicznymi skrzyniami biegów o pięciu przełożeniach, za których pośrednictwem napęd przekazywany jest na przednie koła. Prawdziwą rzadkością są egzemplarze wyposażone w 4-stopniowy automat.